Haro van Panhuys was gehuwd met een zusje van Wim Lasonder. In de zomer verbleven ze wel op "Casimir", dat toen weer eigendom van de Lasonders was.

Roy, het was niet Ed, maar EP Lasonder, zo werd de naam uitgesproken. Hij heeft het huis als bouwpakket uit Oostenrijk laten komen. EP Lasonder was zeer geliefd bij de dames, herbergde in deze houten woning (niet die hierboven maar die houten woning in het Pleiterbos) onder andere zijn maitresses en reed met hen te paard over de lanen in het bos. Als een" officiele " dame op bezoek kwam moest de andere zich letterlijk verstoppen in een kast. Wim Lasonder, die later bij zijn "keet"de andere woning in het Pleiterbos bouwde heeft me de plek nog aangewezen. EP Lasonder ging failliet maar slaagde er later toch in een rijke vrouw te trouwen, bij wie hij financieel onder de plak zat. De weduwe van Wim Lasonder woont in de Orangie en wellicht kan zij nog iets vertellen. Zij heeft alle verhalen over de geschiedenis van "Casimir"ook horen vertellen. EP Lasonder heb ik natuurlijk niet gekend, maar wel professor Casimir en zijn vrouw, als ze 's zomers in te bos woonden, moest ik daar wel eens vleeswaren bezorgen, b.v. een ons runderrookvlees, en dat op de fiets. Maar dat was vroeger heel gewoon. Lees het boek van Harry Philips maar eens. Ik zie de professor nog zo met zijn witte baard aan een tuintafeltjes in een boek zitten lezen op het gazon aan de "Vredensewegzijde"van het huis. In de jaren negentig van de vorige eeuw heb ik noig enkele foto's gemaakt van de buitenzijde van de woning. Dat was de dag dat Wim de kast aanwees. In mijn herinnering was dat rechts naast de haard in de woonkamer.

het werd CENTRA omdat CENTRUM ER TEGENOVER was.ik heb de naam er opgezet. prof. CASIMIR was niet te spreken omdat CENTRA meervoud was.

Regeringsjubileum van H.M de Koningin. Reeds dagen te voren was de Grolse Bevolking druk in de weer met het treffen van voorbereidingen voor de dingen die zouden komen. Poorten werden gebouwd, versiering en feestverlichting aangebracht (we noemen slechts de smaakvolle versiering van het Gemeentehuis en de feestverlichting van N.V. Koninklijke Tricotfabriek aan de Borculoseweg) en etalages werden keurig verzorgd. En zo luidden Zaterdagavond alle kerkklokken de feestelijkheden ter gelegenheid van het regeringsjubileum van H.M. de Koningin , die hier gecombineerd waren met de alom bekende Grolse Kermis, in. Te 19.15 uur werden de feestelijkheden officieel met een toespraak van burgemeester Schoemaker vanaf het bordes van het gemeentehuis geopend waarna Schout en Schepenen die het stadsbestuur gedurende de feestdagen overnamen plechtig werden geïnstalleerd. Te half negen werd de vogel door het muziekcorps van de G.T.M. naar de kanonswal gebracht. Na een muzikale rondgang door de stad werd door dit muziekgezelschap op de Bastenwal geconcerteerd waarvoor door de burgemeester aan het eind van de avond hartelijk werd bedankt. Zondagmiddag vond op het terrein van de Maliebaan een plechtige herdenkingsbijeenkomst plaats. Hier voerde burgemeester Schoemaker verder her woord en leidde kapelaan Wolfs, Professor Casimir en de heer J. Slagter voorganger der kerkelijke gemeente Enschede in, die achtereenvolgens namens de R.K. en N.H. en de Israëlitische gemeente het woord voerden. Muzikale medewerking werd verleend door alle plaatselijke zangverenigingen en het Synagogale koor uit Enschede. Een telegram van gelukwens werd aan H.M. de Koningin verzonden. Een gehouden voetbalwedstrijd Grol I-Lochem I eindigde in gelijk spel n.l. 5-5- Het glanspunt van de dag was de grote historische optocht waarvoor door het comité kosten nog moeite gespaard waren. Duizenden vreemdelingen hebben met de Grolse bevolking deze schitterend geslaagde optocht die in 17 groepen een beeld gaf van de wisselende geschiedenis der stad vanaf +/- 800 tot heden, gadegeslagen. Muzikale medewerking aan deze optocht werd verleend door de beroemde prachtige tamboer en pijpersgroepen van de Arnhemse Verkenners, de R.K. Leo- en de Burgerharmonie. Voor deze gelegenheid was Grol in een oude vestingstad herschapen waarvan door de buurtverenigingen een 4-tal oude poorten daterende uit de tijd 1588 en 1627 die toegang tot de stad gaven waren gemaakt. Na de optocht werden de kermisvermakelijkheden geopend en bestond er in de cafés gelegenheid tot dansen. Maandag- en Dinsdagmorgen 6.00 uur werd door het trompetterscorps de reveille geblazen, Te 9.00 uur defileerden de stands-sports- en jeugdorganisaties voor Burgemeester en Schout en Schepenen langs het gemeentehuis waarna te 9.30 het vogelschieten begon. De burgemeester hield hierbij een korte toespraak, waarna het eerste schot gelost werd. Verder schoten achtereenvolgens de Schout, de heer W. Roerdink (Koning 1947) de heer Th. Peer, erelid van het kermiscomité en de heer B.A. Emaus, die dit jaar voor de 50-ste keer aan het vogelschieten deelnam. De hals werd afgeschoten door de heer Th. Borghuis, terwijl de heer Th. Verheijen de rechtervleugel wegschoot. Doch hierbij bleef het echter, niettegenstaande de honderden schoten die nog op de vogel gelost werden. Uiteindelijk werd dan ook besloten tot verloting over te gaan waarbij de gelukkigen werden L.Reijerink, linker vleugel, B.Overbekking, staart, en Koning werd Heer A. Jansen van de wal. De kroning vond plaats door Schout en Schepenen op het plein voor de N.H. Kerk bij de Markt waar oud plaatselijk Recht werd gesproken.De uitslag van het ringrijden per dogkar was als volgt: 1e prijs J. Meijer 2e prijs J. Pleiter 3e. J. Brandenborg 4de J. GunnewijkRingrijden te paard: 1e J. Harbers 2e A. Hieltjes 3e H. Wolters4e G. WeeninkBR> Enkele huwelijken werden voltrokken waarbij een boerenbruiloft en boerendans opgevoerd werden en een huwelijk werd ontbonden. De belangstelling hiervoor was bijzonder groot. ’s Avonds gaven de Dügüler Kozakken op de verlichte concoursterreinen van de heer Gockel aan de Winterswijkseweg een schitterends programma van rij- en dressuurkunst te zien. DE 2e kermisdag was de dag voor de jeugd. Te 8 uur vond een kinderoptocht met versierde karretjes, fietsen e.d. plaats waarna te 9.00 uur de kinderspelen begonnen. ’s Middags werd voor de kinderen tussen 5-14 jaar in het Parochiehuis een kindermatinee gehouden waarna het gezelschap van August de Laat medewerking verleende. Na het vuurwerk werden de feestelijkheden gesloten met het gezamenlijk zingen van het Wilhelmus, Groenlo kan met trots op de goed geslaagde dagen terugzien dank zij het vele werk dat door het plaatselijke comité verzet werd.

Volgens mij staat dat huis aan de Professor Casimirweg.

10 hectare groot is het Pleiterbos, bos met in het midden een houten villa ( door de legendarische EP Lasonder riond 1900 overgebracht vanuit Oostenrijk) met natte gracht en in het midden van het bos een weide. Het bos werd doorsneden door rechte paden waarop Ep Lasonder ging paardrijden met zijn dames. Dit huis was in de vijftiger jaren nog bezit van professor Casimir, tot de familie Lasonder het terugkocht. Momenteel is het huis weer verkocht aan een familie uit Eibergen. Een klein gedeelte van dit bos was later eigendom van Wim Lasonder. In oorlogstijd bouwde hij hier een kunstenaarsatelier, “de keet”. Begin jaren zestig verscheen, aangebouwd aan de “keet”, een sprookjesachtig huis, helemaal ontworpen door Wim en Byronne zelf, voor een deel van sloopmaterialen. In de keuken bevindt zich een vloer van “kannescheuren”, afkomstig van de boerderij t Venrooy in Avest en de gang is geplaveid net witte stukken marmer , afkomstig van een slagerij uit de Notenboomstraat in Groenlo. De tuin, die het huis omringt was een van de eerste “wilde”tuinen in Nederland.

Bennie, even terugkomend op dr. Suringa. Heb je hem gekend? Ik schreef daar straks over mevrouw Suringa- Kern , dochter van professor Kern en gehuwd met Suringa. Ik vroeg me af of hij een arts was.. Professor Casimir heb ik als kind nog wel gekend. Had inderdaad een witte baard. Maar dr. Suringa??

Heren,toen ik n,jaar of 12 was kwam en woonde professor casimir in Zolle bij Grolle.Een grote man en was bevriend met de faml,Lasonder Heringa.het was meer voor hem een buitenverblijf want hij woonde ergens anders .Ik meende dat later in dat huisje een Lazonder woonde met een klein mooi zwart vrouwtje ,verders weet ik zeker dat het professor Casimer was.

Herman, over welke Prof. Casimir hebben we het? Hendrik Brugt Gerhard Casimir, professor in de natuurkunde, was geboren op 15 juli 1909 in Den Haag. Hij had een buitengewoon geheugen en ging op 17 jarige leeftijd studeren aan de Universiteit van Leiden. Na het halen van zijn bul ging hij voor 18 mnd naar Kopenhagen alwaar hij promoveerde op 22 jarige leeftijd in 1931. In 1932 en 1933 sudeerde hij in Zurich. In 1942 verhuisde hij van Leiden naar Eindhoven om te gaan werken bij Philips. Het lijkt me sterk dat deze prof. Casimir de eerste bewoner van huize DAVO is geweest.

Leuk verhaal Bennie, over dat naakte paar. Deze put is trouwens de laatste waar leem gegraven werd. En ook de laatste die vol water liep en waar je 's morgens vroeg heerlijk kon zwemmen tussen de waterhoentjes en de jonge eendjes. Voor die tijd ging je zwemmen in de put tegenover de familie Ruetter-Vehoff. Die put was diep maar midden in de put was een een heuvel die onder water lag en daar kon je ineens staan. Heel vroeger (jaren vijftig) hadden de vrienden Verheijen, Dankbaar, Hubers en Luiken een bootje op de meest oostelijke put. Daar stond ook een huisje bij dat na de oorlog , toen er woningnood was, nog werd bewoond dooe de familei Nijbroek (?). Het was van oorspring een houten vissershut met badhokjes aan de achterzijde. Je kon daat komen via een fietspaadje als je in de Prof Casimirweg links afsloeg. Later heeft Piet Knijneburg dat paadje afgesloten en prikkeldraad rond de put geplaats. De buurman aan de Casiirweg werd Veld. Ook toen kwam er een afscheiding.

Kan kloppen Wim. Het weggetje heet inderdaad professor Casimirweg, genoemd naar een professor die jarenlang in de zomermaanden een groot houten huis bewoonde, midden in het bos, het zogenaamde Pleiterbos. Dat houten huis was rond 1900 in zijn geheel uit Oostenrijk gehaald door EP Lasonder. Later werd het eigendom van professor Casimir en later is het door de familie Lasonder weer teruggekocht. Peter, de hut in het bos, waar Wim Lasonder als kunstschilder werkte (hij heeft nog met Karel Appel op de Rijksacademie in Amsterdam gezeten) werd door hem "de keet"genoemd. Het jonge paar woonde in het begin van hun relatie in de kamer die je bovenaan links op deze foto ziet , maar heeft gedeeltelijk met behulp ban aannemer Frank een huis tegen de keet aangebouwd, helemaal naar eigen ontwerp. In de keuken van de woning liggen "kannescheuren", afkomstig van de oude boerderij "Vrooy"in Avest (daar woonde toen Jan Lageschaar) en in de gang zijn marmerbrokken verwerkt , afkomstig van slagerij Luiken aan de Notenboomstraat. De tuin rond de woning is meerdere malen vermeld in vooraanstaande tuinvakbladen.

klopt Martie, Het was toen Gemeente Eibergen, thans weer gemeente Oost- Gelre. Hun oudste dochter werd in 1964 geboren in het ziekenhuis in Groenlo en groeide op in het sprookjeshuis aan de Professor Casimirweg en helaas is Wim op Kerstavond van het haar 2000 overleden en begraven op het Protestantse Kerkhof in Groenlo. Op zijn graf staat een eenvoudige veldkei met zijn naam er op,

hoi Mathilde, Als ik de namen lees komen veel kinderen me weer levendig voor de geest. Gerdie Wissink van bakker Hein was een vriendinnetje uit de straat en Willemien Massen kwam meen ik uit de Holterhoek (prof. Casimirweg) (zo'n idyllisch houten huis) en van Lenie Jebbink herinner ik me dat ze heel blond haar had, bijna Deens en zo kan ik wel doorgaan. Zoals Peter H. al schreef: herinneringen uit een knus verleden. Met Gerdie en Renie Wissink ging ik op zondagmorgen naar de bibliotheek op school om boeken te lenen: Anne de Vries (Jaap en Gerdientje) en van der Hulst.